Teori Pembelajaran Konstruktivsme

Konstruktivisme adalah teori mengenai pembelajaran terbentuk hasil dari pembinaan pengetahuan berdasarkan pengalaman. Pembelajaran terbina hasil pencantuman maklumat dengan pengetahuan sedia ada. Tokoh-tokoh Konstruktivisme terdiri daripada Jean Piaget, Seymour Papert, Jerome Bruner, Lev Vygotsky dan John Dewey.

Jean Piaget	Seymour Papert	Jerome Bruner	Lev Vygotsky	John Dewey

Pelajar yang belajar dan berinteraksi dengan objek dan perkara-perkara dalam pembelajaran akan memahami apa yang dipelajari. Pelajar-pelajar akan membina sendiri konsep dan penyelesaian terhadap masalah yang diberi. Tokoh-tokoh konstruktivisme melihat pembelajaran sebagai pembinaan mental. Pelajar belajar mencantum maklumat baru dengan maklumat lepas yang diketahui.

Teori pembelajaran konstruktivisme berasas kepada penglibatan aktif pelajar dalam menyelesaikan masalah dan pemikiran kritikal tentang aktiviti pembelajaran di mana ianya relevan dan menarik. Pelajar membina pengetahuan sendiri dengan menjana idea dan pendekatan berdasarkan pengetahuan sedia ada dan pengalaman. Mengaitkannya dengan situasi baru, mencantum dan menambah maklumat baru dengan pembinaan intelektual sedia ada. Guru harus mengambil berat akan struktur kognitif sedia ada pelajar. Maklumat baru yang telah diolah akan disesuaikan dan menjadi sebahagian dari pelajar, maka kerangka baru ilmu pengetahuan dapat dibina. Proses ini dinamakan konstruktivisme.

J. Bruner merupakan salah seorang tokoh teori pembelajaran konstruktivisme. Menurut Bruner pembelajaran adalah satu proses aktif di mana pelajar membina idea baru berdasarkan pengetahuan semasa atau lepas. Pelajr memilih dan mengubah maklumat, membina hipotesis, membuat keputusan bergantung kepada struktur kognitif untuk berbuat demikian. Contoh struktur kognitif adalah skema dan model mental yang menyediakan makna dan mengatur pengalaman serta membenar individu pergi disebalik maklumat yang diberi. Kurikulum hendaklah diatur dalam bentuk spiral agar pelajar terus membina atas perkara-perkara yang telah dipelajari.

Bruner(1966) telah mengariskan bahawa terdapat empat aspek utama dalam teori pengajaran iaitu :

Keadaan mudah terpengaruh ke arah pengajaran (Predisposition towards learning)

Penstrukturan maklumat agar pelajar mudah mencapai maklumat tersebut. (The ways in which a body of knowledge can be structured so that it can be most readily grasped by the learner)

Susunan yang efektif untuk mempersembahkan bahan. (The most effective sequences in which to present material)

Secara semulajadi memberi ganjaran atau dendaan kepada pelajar. Kaedah terbaik bagi menstruktur maklumat seharusnya menghasilkan keputusan yang ringkas, generalisasi pernyataan baru dan meningkatkan manipulasi maklumat (The nature and pacing of rewards and punishments. Good methods for structuring knowledge should result in simplifying, generating new propositions, and increasing the manipulation of information)